De tijd vliegt hier rond onze oren! Die ene oude meneer met zijn lange baard is nog maar net vertrokken en de volgende – iets dikkere – oude meneer met een lange baard staat alweer te trappelen voor de deur. Het is koud buiten, dus we zouden hem graag zo snel mogelijk binnenlaten. We proberen deze week nog op jacht te gaan naar een heerlijk geurende dennenboom om er dan zoveel mogelijk lichtjes en ballen in te hangen. Stiekem kijken we uit naar deze gezellige sfeer, want op menig vlak kunnen we dat momenteel goed, zéér goed zelfs, gebruiken!
Afijn, maar om nog even met een been tussen de deur terug te blikken op die eerste meneer die op bezoek is geweest (Sinterklaas voor zij die nu niet meer zo goed kunnen volgen!), de kinderen hebben genoten! Het mooiste was misschien wel de rit naar het werk van oma Nederland nabij de luchthaven van Rotterdam. Mama kon de weg niet vinden en liep dan het Airport Hotel binnen. De kinderen bleven eventjes in de auto zitten. Gelukkig maar, want in de lobby van dit hotel vond mama niemand minder dan de Sint en enkele pieten. Snel de weg vragen en hard wegrijden… dat was het enige waar mama op dat moment aan kon denken. Ze stapt in de auto en terwijl we de parkeerplaats verlaten, beginnen er drie kinderen op de achterbank te roepen: ‘MAMA… de Sint is daar!!!!!!!!’ Grr… waarom konden die nu niet nog 10 seconden langer binnen gebleven zijn. Emma vervolgt snel: ‘Mama, dan kun je de Sint toch gewoon volgen???’ Heel slim bedacht natuurlijk! Nadat mama de kids heeft duidelijk gemaakt dat de Sint vast nog het e.e.a. moest voorbereiden, werd het al een stuk kalmer achterin de auto. Uiteindelijk kwamen we op de juiste weg die ons naar de juiste werkplek zou leiden… opnieuw een uitdaging: er reed een bestelbusje voor ons VOL met pieten! Aangezien wij er net achter reden, zwaaiden de pieten hevig en trokken gekke bekken naar ons. Opnieuw ging het dak eraf in de auto: ‘MAMA, DAAR!!! Nu kun je ze gewoon volgen!’ Zowel Emma als Daan en Lotte lieten luid en duidelijk verstaan wat mama nu het beste zou kunnen doen. Maar deze pieten sloegen linksaf en wij moesten echt nog een beetje rechtdoor. Gelukkig – en dat meen ik uit de grond van mijn tenen – hebben kinderen zo’n onbegrensde fantasie dat ze meekunnen met dit sprookjesachtige verhaal. Ze bleven kalm en zo reed mama rustig verder naar daar waar ze even later dan wel oog in oog zouden staan met de door hen zo graag geziene mensen. Het werd een feestje, want ze hadden alle drie prachtige tekeningen gemaakt en Emma mocht de staf vasthouden zodat de Sint de pakjes gemakkelijker kon uitdelen. Tegelijkertijd lag Daan op of onder de stoelen om het strooigoed op te rapen. Ach, verschil moet er zijn!
De Sint heeft de school ook nog een bezoekje gebracht op woensdag 5 december. En op 6 december heeft hij blijkbaar een aantal kadootjes in de slaapkamer achtergelaten. Wat een verrassing was dat! Terwijl mama de fietsen – na school – opruimt, sprint er al een klein meisje naar boven om dan nog geen minuut later luidkeels te roepen: KADOOTJESSSS!!!! De andere twee rennen erachter aan en zo hoort mama héél blije kindjes die bijzonder veel kabaal kunnen maken. Wat een heerlijke periode toch!
Goed… en dan nu eigenlijk het nieuwtje waarvoor dit berichtje werd geschreven… Jullie herinneren je nog wel dat Lotte getuige mocht zijn bij het huwelijk van de twee pieten in het stadhuis van Mechelen. Stad Mechelen heeft er nu een officieel filmpje van gemaakt dat echt de moeite waard is om even te bekijken. Lotte komt menig keer in beeld en wie goed oplet, ziet Daan wat heen en weer wiebelen met zijn stropdas en piekhaar achter de twee pieten die hun bruidsboeketje aan het bewonderen zijn. Ook dit was een unieke ervaring! Kijk mee en geniet! Hier is de link.
Onze familie 
Plaats een reactie