Yes, we can :)

1 oktober 2013 · Ingedeeld onder Algemeen · Tagged Daan, Dwars door Mechelen, Emma, Harte, lopen, Lotte, Mechelen, school

We hebben het gedaan! Het is ons allemaal gelukt! Blij, opgelucht en best wel dankbaar… dat waren we afgelopen zondagnamiddag. We hebben allemaal ons beste beentje voor gezet. Niet alleen vanwege het leuke evenement, maar zeer zeker ook vanwege het goede doel. Niet alleen wij, maar uiteindelijk liepen er zo’n 290 mensen mee tijdens Dwars door Mechelen in een t-shirt van Prinses Harte! Hartverwarmend om te zien. Aanmoedigend ook wel, want terwijl je zelf hallucinerend je eigen afstand probeert af te leggen, flitst er hier en daar een groen of paars t-shirt langs je heen. Het doet toch wat! Bovendien wordt je ook zomaar door ‘vreemden’ aangemoedigd. Vreemden die ook voorzien zijn van zo’n shirtje. Mooi, echt waar!

De kinderen waren eerst aan de beurt om 13.00 uur. Zij legden een afstand van 1 km af, te beginnen op de IJzerenleen om uiteindelijk ook op de Grote Markt te finishen. Een leuke afstand, de kinderen gaan er volledig voor en geven alles! Opnieuw kwam onze Daan weer als een van de eersten van school over de streep. De meisjes volgden een beetje later. Emma heeft er nog een serieuze sprint uitgeperst aan het einde om zo nog verschillende kindjes voorbij te scheuren. Lotte werd in het begin vergezeld door tante Klaartje. Lotte is niet graag alleen en ziet zichzelf niet zomaar in die massa rondlopen. Aan de andere kant, ook dit jaar laat ze de hand van de begeleidster los wanneer ze de finish in het vizier krijgt en dan… is ze weg :)

Ze hebben het werkelijk fantastisch gedaan! Onder goedkeurend oog van vele toeschouwers en het zalige zonnetje genoten zijn van hun Run4Harte. Ze waren uiteraard niet de enige kindjes met zo’n speciaal shirtje aan. Voor elke loop werd er een groepsfoto gemaakt, die van de kinderen is echt kleurrijk en mooi:

Daarna was het de beurt aan de volwassenen. De kinderen bleven achter in de goede handen van tante Klaartje en opa en oma en papa Joos en mama Monique trokken met de pendelbus richting de start van de resp. 5 en 10 km. Het was er een drukte van jewelste, er deden wel zo’n 4.500 mensen mee die dag. Om 14.30 uur kon Joos zich naar de start begeven om het beste van zichzelf te geven. En dat deed hij! Hij ging er met zo’n snelheid vandoor dat je alleen maar kon hopen dat het goed zou aflopen! Hij bleef lopen, ook al leek er geen eind te komen aan de laatste kilometer, maar zette wel een zeer strakke tijd neer: 23 minuten en 45 seconden! Sjiek gedaan voor iemand die niet graag loopt en niet zo hard getraind heeft!
Terwijl Joos dus al van zijn welverdiend knabbeltje en drankje mocht genieten, stond Monique intussen met een veel te licht hoofd aan de start van de 10 km! Te weinig gegeten die dag door alle drukte… dat bleek wel, maar daar kun je op dat moment niets meer aan veranderen. Rustig aan doen en gewoon hopen dat we het kunnen uitlopen = de enige ambitie van die dag! Nadat de eerste 6 km een feit waren en we eindelijk het centrum indoken alwaar de supporters je luidkeels toejuichen, leek het allemaal wel te lukken. Dat moest gewoon! We lopen voor een goed doel, dan kun je niet opgeven. Je kunt niet flauwvallen of wat dan ook. Gewoon blijven lopen… en denken aan bananen. Hemel, er leken gewoon allemaal bananen rond te lopen. Afijn, zoals gezegd maken de supporters veel goed en zij trokken Monique uiteindelijk mee over de streep. Voor iemand die niet zo goed voorbereid was en zich eigenlijk te beroerd voelde, bleek ook deze tijd best een mooi resultaat te zijn: 57 minuten en 24 seconden. Binnen het uur… Yes!

Tevreden blikken we terug op onze prestaties. We hebben allemaal gedaan wat we wilden doen en de weddenschappen voor volgend jaar liggen alweer op het bovenste schap. Joos wordt uitgedaagd door zijn grote neef Marc voor de 5 km en alhoewel Monique absoluut maar 1x OOIT de 10 km wilde lopen, wordt ook zij uitgedaagd door vriend Bart. Awel he… kom maar op! Bring it on! We lusten jullie rauw ;)