We kunnen onze ogen niet geloven als we naar de kalender turen… nog heel even en de maand januari is verdikke alweer voorbij. De seconden, uren, dagen en weken vliegen ons daadwerkelijk rond de oren en we hebben af en toe net een beetje tijd om alles vast te houden en er spreekwoordelijk oorbellen in te hangen :)
December zijn we prima doorgestrompeld. Het plaatsen van de nieuwe vloer verliep vlekkeloos, een week later zaten we weer hoog en droog aan ons eiland te ontbijten en genoten we dagdagelijks van het uitzicht op onze nieuwe vloer. Wat zijn we tevreden!
De feestelijkheden liggen precies ook alweer even achter ons. Ongeveer een week voor kerstmis haalden we toch een boom binnen om volledig te versieren. Wat voor een boom trouwens! Het was de demo boom van de Gamma… en dus eigenlijk niet te koop. Maar wie kan die drie schattig zielig kijkende gezichtjes nu de baas? Voilà, ook de verkoper aldaar dus blijkbaar niet, want we mochten deze vreselijk grote – maar prachtige – boom een plaatsje proberen te geven in onze auto. Het gevaarte werd overigens afgelopen weekend pas afgetuigd. Wat een woord trouwens… Voor de bomenliefhebbers, we hebben dit absoluut boomvriendelijk en zachtaardig gedaan, geen zorgen!
De gezellige kerstdagen en de vriendschappelijke nieuwjaarsnacht hebben we opnieuw met glans doorstaan. We hebben werkelijk waar genoten van het lekkere eten, het frisse drinken en de aangename babbels hier en daar. En voor je het weet, staat niet alleen het nieuwe jaar 2017 voor de deur, maar komt ook de kerstvakantie tot een einde en vliegen we opnieuw de structuur van alledag in.
Het is dus 2017… wat eigenlijk zeer futuristisch klinkt… Emma kan na haar eerste fantastische rapport met vertrouwen het tweede deel van dit schooljaar tegemoet. Daan en Lotte ontvangen hun rapport pas volgende week ergens, maar doen dit vast en zeker ook prima. Papa Joos werkt nog altijd van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat en ook mama Monique heeft er meerdere taken en activiteiten bij gekregen. Kwestie van ons niet volledig te vervelen. Vervelen, wat was dat nu toch ook alweer?! Afijn, het gaat goed hier. We hebben geen grote schokkende nieuwtjes te vertellen, maar hopen jullie nu toch weer iets regelmatiger op de hoogte te kunnen brengen van eventuele nieuwigheden, want het leven staat hier nooit stil :)
Beste wensen aan iedereen, maak er een spetterend en liefdevol jaar van, x
Posts tagged huis
Weer een nieuw jaar
Spannende stoffige decemberperikelen
De spannende tijd is weer aangebroken! Het is december en dus staan er twee oude mannen op de stoep die wel eens wat binnen durven brengen. We kunnen ons de spanning op de gezichtjes van de kleine kindjes nog zo goed voorstellen. De magie van die eerste stokoude man is intussen – helaas – wat verdwenen. We twijfelen aan de goedgelovigheid van ons Lotteke, dus doen we voor alle zekerheid nog volop mee.
Het is vandaag al 6 december en toch heeft ie ons huis nog niet gevonden. Dat zou misschien zomaar heel toevallig te maken kunnen hebben met het feit dat je ons huis nagenoeg weer eens opnieuw onder een laagje stof moet zoeken deze dagen. Waarom? Ach, wat zouden we anders doen?
Wie de laatste paar maanden bij ons geweest is, weet dat we de Alpen in het klein hadden nagebootst in onze keuken. De houten vloer stond paraplu na een serieuze zomerse bui en bijgevolg kregen we de schuifdeur helemaal niet meer en de achterdeur slechts een stukje open. Tijd om daar eens verandering in te brengen… nadat de discussies met de experts van de verzekering achter de rug waren natuurlijk.
In het kader van ‘uiteindelijk komt alles goed’ zijn we in een gordijn van stof gehuld, maar dit alles voor het goede doel: een nieuwe vloer! Alle kasten werden zorgvuldig leeggehaald, daarna vonden deze kasten ergens een plaatsje, het enorme keukeneiland werd tijdelijk afgebroken en de zetel staat er ook maar wat zielig bij. Kortom… we ‘kamperen’ een weekje tussen de diepgevroren pizza’s en ontbijtjes die mama boven serveert.
Afgelopen maandag zijn de werkmannen aan het plaatsen van de nieuwe vloer begonnen en het vlot wonderbaarlijk goed, daar houden we van. Met wat geluk kunnen ze het zelfs vandaag – dinsdag – al afronden. Dan rest er ‘slechts’ een grondige poetsbeurt en het inruimen en het gewone dagdagelijkse leven kan weer opgenomen worden.
Net op tijd eigenlijk… zodat Emma ‘rustig’ aan haar eerste echte examenperiode kan beginnen! Ja, het is zover. Eerste middelbaar, eerste echte examenweek. Gisteren heeft ze haar mondelinge examen voor Frans al overleefd, en dit zonder probleem. Volgende week dinsdag, de 13e begint ze aan haar reeks examens met onder andere Latijn, Natuurwetenschappen, Aardrijkskunde, Frans, Geschiedenis en Wiskunde. Vakken als Techniek, Godsdienst, Nederlands, Plastische Opvoeding etc. worden vooralsnog het hele jaar door geëvalueerd en hiervoor hoeft ze dus geen examen af te leggen. Vanaf het begin heeft ze haar huiswerk altijd flink gemaakt, dus hopelijk komt het allemaal in orde. Haar uitgewerkte mindmaps liggen netjes georganiseerd klaar voor herhaling. Het zal toch even spannend zijn. Gelukkig werd er net voor de herfstvakantie al een proefexamen van Latijn georganiseerd, zodat ze toch een beetje weet waar zich aan te verwachten. Net voor de kerstvakantie zullen we de resultaten kennen. We duimen voor haar, duimen jullie mee?!
Even inhalen
Het is weer te lang geleden, er is weer van alles gebeurd, de tijd vliegt ons werkelijk rond de oren… hoe lossen we dat op?! Misschien door een simpele ‘wist je dat’ rubriekje! Dit heeft ons in het verleden al eerder geholpen ;)
Dus bij dezen presenteren we…
Wist je dat:
– we genoten hebben van de herfstvakantie?
– we toen weer – net als vorig jaar – met enkele vrienden naar La Bresse getrokken zijn?
– we daar hebben gewandeld, gespeeld, gezwommen, gebabbeld, gedronken…?
– één van de papa’s duidelijk niet overweg kan met Mikado op de grond?
– Daan zijn hartje daar weer heeft opgehaald omdat er dan eindelijk jongens bij zijn?
– Lotte sinds een paar weken met een prachtige bril op haar neus rondloopt?
– haar rechteroog goed functioneert, maar haar linker een stuk minder?
– we haar goede oog zelfs 4 uur per dag moeten afplakken?
– ze dit allemaal super flink ondergaat?
– ze werkelijk waar de meest prachtige bril heeft uitgekozen?
– Emma net voor de vakantie al een echt proefexamen Latijn heeft moeten doen?
– ze binnen een maand voor het eerst een hele week serieuze examens moet afleggen?
– ze enorm fanatiek meedoet met de fluo-actie van haar school?
– Daan wisselende resultaten haalt op school met de toetsen?
– hij stiekem gewoonweg te laks is?
– dit nu intussen wel begint door te dringen?
– hij vroeger allang geflipt zou zijn na zo’n serieus gesprek hierover?
– hij zo’n gesprek nu ondergaat en zelfs goed overleeft?
– hij daarna wel enorme behoefte aan knuffels heeft?
– Lotte haar juf binnenkort directrice van de school wordt?
– ze haar nieuwe juf dus al een beetje probeert te doorgronden?
– we aan het aftellen zijn naar ons feestje van morgenavond?
– we altijd wel wat te vieren hebben?
– we intussen ons gezin hebben uitgebreid met twee cavia’s?
– Lotte uitkijkt naar morgen omdat haar peter dan met haar komt shoppen?
– Daan met zijn voetbalteam nagenoeg alles wint?
– de meisjes sinds kort ook zijn gaan voetballen?
– het meisjesteam net begonnen is, en dus nog veel moet leren en dus veel verliest?
– we daarom niet minder trots zijn op de meisjes?
– we binnenkort de hele benedenverdieping leeg moeten halen?
– we dit allemaal nog niet helemaal zien zitten?
– er een nieuwe vloer gelegd gaat worden nadat we waterschade hebben opgelopen?
– we binnen een maand de achterdeur dus weer helemaal kunnen openen?
– we vasthouden aan ons motto: Uiteindelijk komt alles goed?
– we dan nu toch maar gaan afronden?
– we anders bang zijn dat jullie in slaap zouden kunnen vallen?
– we hopen jullie snel weer hier – of ergens anders – te mogen begroeten?
Zingen en muziek
En opnieuw heerst er hier weer enige radiostilte. Nochtans maken we genoeg mee, maar blijkbaar ontbreekt het ons van tijd tot tijd om eens bij te kletsen via de blog :( Zo hebben er intussen verschillende verjaardagsfeestjes van vriendjes plaatsgevonden waarbij onze kinderen heerlijk mochten meegenieten. Op zaterdag 8 november waren zowel Emma als Daan en Lotte uitgenodigd en is het ons weer gelukt om onze koters, zelfs met de juiste kadootjes, overal te droppen en weer op tijd op te halen. Kwestie van organiseren…
Zo was er ook geen school op de feestdag van 11 november en vierden we traditiegetrouw Sinte-Mette. Inderdaad, eigenlijk Sint-Maarten dus, maar dan op zijn Mechels. Tezamen met onze vroegere buurvriendinnetjes belden we hier en daar aan in de hoop een traktatie te mogen ontvangen na het zingen van het Sinte-Mette liedje. De kinderen kijken daar toch wel elk jaar naar uit en knutselen vlijtig elk jaar opnieuw een mijter in elkaar. Vergezeld van een mijter en een cape (én een plastic zak waar al dat lekkers in bewaard mag worden!) trekken ze door de straten. Jammer genoeg bleven vele deuren gesloten, maar dat mag de pret niet drukken uiteraard. Het grappigste dit jaar? Een nog redelijk jong koppel deed de deur open, luisterde flink naar het (best wel lange) liedje en kwam dan tot de conclusie dat ze waarschijnlijk helemaal niks in huis hadden. Wellicht waren ze nog niet op de hoogte van deze traditie? In ieder geval verdwenen ze even en kwamen terug met… een peer en een blikje cola. Hilarisch, maar toch ook schattig! Wij, de begeleidende mama’s, beloofden de buit netjes te zullen verdelen over de 7 zangertjes… Geen probleem :)
Sinte-Mette zingen in onze vroegere buurt
Vervolgens is mama Monique met de drie zalige kinderen op woensdagmiddag gaan ‘intuïtief schilderen’. De een was uiteindelijk meer tevreden met het resultaat dan de ander. Lotte vond het zalig en zat dan ook onder de verf. Haar schilderij is echt top gelukt en daar is ze, zeer terecht, trots op. Emma had iets in haar hoofd en dit denkbeeldige idee werd blijkbaar niet moeiteloos gekopieerd op het schilderdoek. Zij was teleurgesteld in haar eigen werk en had het daar ’s avonds ontzettend moeilijk mee. Ze is zo bijzonder creatief en kan zo bijster mooi tekenen… wellicht dat schilderen gewoon net even niet echt iets is voor haar. Dat zou toch kunnen? En raad maar eens welk kunstwerk door Daan werd gemaakt! In ieder geval, kijk en huiver naar onze resultaten:
Resultaat van een namiddagje ‘intuïtief schilderen’
En zo loopt de week (vorige week dus) rustig (?) verder om te eindigen in een knaller van jewelste. Een tijd geleden zijn we verhuisd. Dat weten jullie intussen wel. Die bewuste dag dat heel ons hebben en houwen werd versleept van ons oude naar ons nieuwe huis hebben we gelukkig mogen rekenen op vele helpende handen. Deze toffe vrijwilligers wilden we nog altijd eens flink in de bloemetjes zetten, dus… organiseerden we eerst een winter barbecue voor deze fantastische mensen om daarna nog wat vrienden uit te nodigen voor de rest van de avond. Oh ja, dan hadden we ook maar de band ‘Bakerman’ uitgenodigd om gedurende een uurtje voor live entertainment te zorgen. Detail… ;) Het werd een geweldig leuke avond voor ons, maar als we de positieve feedback mogen geloven, ook voor de andere aanwezigen. Wij genoten dus van eerst heerlijk eten, dan een heus huiskamerconcert en dat allemaal in de aanwezigheid van vele van onze dierbare vriendjes. Topper!
Huiskamerconcert met ‘Bakerman’
En dat mag dan best een drukke, maar zeker zeer toffe week genoemd worden :)
Wisten jullie dat…
– de schoolvakantie van 9 weken bijna voorbij is?
– Daan en Lotte naar het 3e leerjaar gaan en Emma naar het 5e leerjaar gaat?
– dat de oneven leerjaren als ‘het moeilijkst’ worden ervaren?
– wij/zij dus waarschijnlijk lichtjes gaan afzien?
– Lotte intussen al twee keer naar de logopedist is geweest?
– ze helemaal dol is op logopediste Marijke?
– Daan en Emma intussen dezelfde schoenmaat hebben (35)?
– neefje Tom hier een paar dagen is komen logeren?
– Emma afgelopen nacht bij haar vriendinnetje Ida is gaan slapen?
– Lotte haar vriendinnetje Ella hier vannacht is komen snurken?
– Daan dan maar bij mama kwam logeren?
– de logeerpartijtjes nu bijna gedaan zijn?
– de kinderen deze vakantie 3x op reis zijn geweest?
– dat in Oostenrijk, De Panne en Park Molenheide was?
– Emma eindelijk nog eens een losse tand heeft?
– ze daar meer dan twee jaar op heeft moeten wachten?
– we vanavond enkele ‘nieuwe’ buren hebben uitgenodigd voor een buurtdrink?
– we gewoon nieuwsgierig zijn naar wie er zo dichtbij ons in de buurt woont ;) ?
– Vixey gisterenmiddag door de buurkat werd gebeten?
– de poes nu dus haar eten/drinken weigert want daar steken ‘stiekem’ medicijnen in?
– het gelukkig alweer veel beter met haar gaat?
– we balen omdat we het zwembad achterin de tuin de hele maand augustus niet hebben kunnen gebruiken?
– er intussen wat schilderijtjes en foto’s aan de muren hangen?
– we ons nieuwe huis weldra echt ons ‘thuis’ kunnen noemen?
– we nu jullie reacties afwachten…?
Logeerpartijtjes alom
Hoe iets drastisch uit de hand kan lopen! Of hoe iets ‘simpels’ zo leuk gevonden kan worden! Heel regelmatig vragen de kinderen of ze eens bij papa of mama mogen logeren. Nu dat ze in ons ‘nieuwe’ huis alle drie een eigen kamer hebben, wordt de logeervraag al wat vaker gesteld. Doordeweeks, als we vroeg moeten opstaan, is daar geen sprake van. Maar goed, tijdens de vakantie maken we daar wel eens graag tijd voor. Deze vakantie kwam het er nog eens van en hadden we bijna een heus draaiboek nodig om het doorschuifsysteem eer aan te doen.
Gedurende een aantal nachten werd er van bed gewisseld. Zo sliep Emma eerst bij mama en Daan bij papa. Lotte mocht dan ‘gewoon’ in haar eigen bedje slapen. Daarna sliep Emma alleen in haar eigen kamer en kroop Daan bij mama en Lotte bij papa. Logischerwijze is er dan nog een laatste combinatie nodig: Lotte bij mama, Emma bij papa en Daan rustig en alleen.
Het is zo onbeschrijflijk heerlijk om een kind te zien slapen. Of om een armpje te voelen dat de nabijheid van papa of mama zoekt. Lig je daarentegen in de directe nabijheid van Lotte, zorg dan dat je lichtjes voorbereid bent. Mijn hemel. Als zij beweegt, gaat dit niet zachtjes, maar met schokkend snelle bewegingen. Haar arm belandt niet zachtjes en teder op jouw arm, maar met een snelheid die je – zeker wanneer je sowieso al suf genoeg of half slaperig bent – nooit kunt ontwijken. Meerdere keren per nacht word je dan wakker van rondvliegende armen, benen die ronddraaien en continu de dekens weg werpen, ellebogen die eerst hoog op haar kussen liggen, maar dan toch nog net in je gezicht terechtkomen wanneer deze van plaats wisselen enzovoort.
Maar dan word je wakker en kijk je in die verschillende snoetjes en ben je alles zo weer vergeten. Ze zijn prachtig om naar te kijken en o zo heerlijk om dichtbij te hebben. Serieus slapen komt dan wel weer ;)
Stap voor stap naar (t)huis
De verhuizing van Mechelen naar eveneens Mechelen lijkt intussen al even geleden, de rommel blijft echter toch langer hangen dan we gehoopt hadden ;) Zeer waarschijnlijk komt dat ook omdat we gewoon teveel rommel hebben. Serieus, hoeveel potjes voor in de keuken kan een mens hebben? En moet een mens echt over alle soorten gereedschap beschikken? Herbergt iedereen nog oude cursussen van de studiejaren? Afijn, wij hebben dus genoeg rommel… dat blijkt!
En laten we eerlijk zijn, we zijn verhuisd naar een groter huis. Dusssss… zou dat allemaal gemakkelijk een plaatsje moeten kunnen vinden. Toch? En daar gaan we de mist in! Ja, het is misschien een (iets) groter huis, maar verdikke… we hadden ons vorig huis toch mega-fantastisch goed, slim en efficiënt verbouwd en ingericht. Overal ‘verstopte’ kastjes, afsluitbare ruimtes en plaats voor onze vele boeken onder een trap. Zucht… ja, die plekken missen we soms. Echt.
Aan de andere kant en dit mogen we best een beetje benadrukken, genieten de kinderen van hun eigen kamer, is Monique elke dag weer blij als ze al die fietsen niet door het huis hoeft te slepen, maar gewoon in de garage kan zeten en houden we van het vele licht en fijne ruimtes. Van de week hebben we overigens onze haard getest. Samen op de bank, kijken naar vuur. Heerlijk!
Intussen hangen bijna alle gordijnen, kunnen we sommige kamers best al ‘opgeruimd’ noemen en krijgt onze tuin ook al een open blik. Ja, uiteindelijk komt het allemaal wel goed. Hoe eerder, hoe liever. Logisch! Zeker met een nakende (tiener!)verjaardag in het vooruitzicht. Maar we doen het stap voor stap. Elke keer als we een stap zetten, maken we van het huis ons thuis.
Radiostilte verbreken…
Het lijkt onnoemlijk lang geleden dat we hier nog een berichtje achterlieten. Er is dan ook van alles gebeurd: verhuis, vakantie, veel rommel… Voilà, alles met een V :) De verhuizing zelf is goed meegevallen. De kinderen werden een weekend geëntertaind door opa en oma in Brussel en we konden de verhuisdag op genoeg bevriende spierballen rekenen! Tot zover dan.
De week na de verhuizing ontstond er totale chaos. Het ‘oude’ huis moest nog volledig leeggehaald worden, d.w.z. alles wat er nog was achtergebleven in vooral de kelder, het tuinhuis en de gehuurde garage. En over die inhoud, lieve mensen, willen we het liever niet meer hebben!
De kinderen vonden direct hun draai in het nieuwe huis. Ze waren door het dolle heen bij het zien van hun ‘eigen’ kamer. Iets wat ze nog nooit hadden gehad, een eigen kamer! Vanaf het begin kunnen ze er elk van genieten om zich even terug te trekken. Van te voren hadden we afgesproken dat ze toch nog een paar nachtjes bij elkaar zouden slapen, maar na een tweetal nachtjes besloten ze elk hun eigen kamer te willen beslapen. Lotte kroop in haar roze/paarse kamer, Daan in zijn groene/blauwe ruimte en Emma bleef achter in haar groene penthouse. Al snel bleek vooral Daan het toch maar raar te vinden, zo alleen in een kamer. Daarbovenop kwam dan nog die ene vervelende straatlantaarn die juist in zijn bed scheen! Aangezien we nog geen gordijnen hebben, kan dat wel eens serieus lastig zijn. Al snel vatte ons Daantje slaap op zijn nog niet opgeruimde matras op de grond in Emma haar kamer!
Uiteindelijk is het ons overigens gelukt om de sleutel op tijd over te dragen, zelfs nog 2 dagen op voorhand! Maar dit had alles te maken met ons geplande vakantie naar de sneeuw :) De nieuwe bewoners waren in de wolken met een opgeruimd en netjes gepoetst huis en konden zo ook op tijd hun intrek nemen in ‘ons’ vertrouwde huis. Voor de mede-nieuwsgierigen onder ons: zij hebben tot nu toe de eettafel en woonkamer omgewisseld. Zeer interessant om te zien hoe eenieder weer een andere invulling geeft aan iets!
Wij waren alleszins pompaf en alhoewel het huis er nog even rommelig bij ligt, zijn we toch heerlijk op vakantie naar La Bresse vertrokken! Dit hadden we wel verdiend na een aantal zeer drukke maanden! Een verslagje van onze sneeuwvakantie volgt later, maar we wilden alvast even laten weten dat het uiteindelijk toch allemaal gelukt is…
(Ver)huis
Nog even en dan is het zover… we verhuizen! Nu dat we toch nog eens achter de computer zitten, maken we ook maar gelijk even tijd om hier in het kort iets over te zeggen. Want we verhuizen… ja, niet voor de eerste keer. Wij zijn al redelijk vaak verhuisd (Tampere, Brussel, Leuven, Essen, Mechelen, weer Mechelen en nu nog eens Mechelen), maar nog nooit met kinderen en bijkomende spullen! Dus naast onze spullen moeten er nog extra veel bedden, kasten, kledingstukken en vooral speelgoedjes ingepakt worden. En dan denk je wel eens: Wat houden we toch veel spullen bij! ;)
Morgen is het eigenlijk zover… de kinderen gaan naar opa en oma en papa en mama blijven achter met de dozen in een huis dat officieel al even niet meer van ons is. ‘Niet meer van ons’, klinkt raar, want voor ons gevoel blijft dit huis stiekem altijd van ons. Dit is ons eerste echte huis. Het eerste huis dat we zelf kochten. Een huis dat we gedurende 2,5 jaar grotendeels zelf verbouwden. Een woning waar de kinderen geboren werden. Kortom: ons thuis!
Mooie herinneringen, grappige anekdotes… er hangt zoveel van ons in dit huis. Persoonlijk kan ik hier nog altijd rondlopen en genieten van wat we verwezenlijkt hebben: de mooie vloeren en deuren, de leuke keuken, de zalig grote en zéér lichte badkamer, de gezellige kinderkamer,… Al een geluk dat hier een koppel komt wonen die deze dingen evenzeer zal waarderen.
We verlaten een fijne buurt met geweldig goede buren. Wat zullen we ze missen! De buren die de deur altijd open hielden als we even opvang nodig hadden of bij wie we altijd een vuilzak konden lenen als we weer eens zonder zaten. De Marokkaanse mannen die elke keer stipt voorbij lopen op weg naar de moskee, en altijd zo vriendelijk gedag zeggen met een fijne glimlach. Onze ‘straatoma’, een oudere mevrouw die verderop woont en nog altijd even kwiek haar boodschappen te voet gaat halen en die af en toe een kleinigheidje voor de kinderen in de brievenbus achterlaat. Zucht…
En ja, natuurlijk bouwen we weer nieuwe herinneringen op, leren we onze nieuwe buren wat beter kennen etc. etc., maar toch staan we even stil bij wat we achterlaten… na 10 jaar…
Zomaar verkocht
Het moest er eens van komen. Zeker aangezien we nu al een tijdje met onze nieuwe woonst bezig zijn. Ons huidig huisje, dat huisje met onze huidige herinneringen, moest toch een keer op de markt gegooid worden. Een raar idee. Komen hier dan straks echt andere mensen wonen? Andere mensen, met andere herinneringen? Nieuwe mensen, met een nieuwe inrichting? Het blijft een ongewoon gevoel. Dit huisje, dat we met eigen handen hebben gemaakt tot wat het is, zal weldra van iemand anders zijn. Tenminste, dat is de bedoeling.
Dus smeten we het op 10 september op Immoweb, zogezegd dé website voor de verkoop van je woning. Dat is niet zogezegd, dat is ook echt waar. Het stond nog geen uur online of de eerste kandidaat-kopers dienden zich al aan. Of ze die avond nog langs konden komen. Ehhh… ja, natuurlijk… Verstomd en verbijsterd waren we eigenlijk een beetje. Die dag alleen al legden we zo’n 6 afspraken vast. Die dinsdagavond 1, die woensdag 4 en de donderdag erna nog eens 3. Dan gunden we onszelf een paar dagen rust en hebben we de week erna nog wat mensen gezien. Ja, het eerste koppel dat we zagen, zag het al helemaal zitten en wilden de dag erna al terugkomen. Dat deden ze, met hun ouders, en er volgde direct een bod! Mijn hemel, wat gaat dit snel! We werden volledig op snelheid gepakt, want we hadden nog niets voorbereid van bijvoorbeeld papierwerk (dit hebben we de dag erna dan direct in orde gebracht ;)).
Dus even samenvatten: op dinsdagochtend stond ons huis online en woensdagavond hadden we een bod binnen. Blijkbaar is dit dé gang van zaken in Mechelen bij een goed afgewerkt huis! Alle afgewerkte huizen in deze (nog altijd) opkomende stad verdwijnen snel van de ‘te koop’ website. Vele koppels vertelden ons dit en velen hadden al achter het net zitten vissen en het eerste koppel wilde dit nu absoluut niet laten gebeuren. Aangezien we nog zoveel afspraken gepland hadden, en ze de vraagprijs niet hadden geboden, besloten we toch nog een weekje te wachten met het accepteren van hun bod. En ook dit wachten werd beloond. Stipt op de avond dat we het bod zouden hebben aanvaard, kwam er nog een koppel op bezoek. Alles netjes opgeruimd, cakejes gebakken etc… en we brachten hen op de hoogte van de situatie. Ook zij waren serieus geïnteresseerd en zo spendeerden zij nog een half uur buiten op de stoep, uiteindelijk kwamen ze terug binnen om aan de keukentafel nog wat verder te overleggen en ze kwamen met een nieuw bod. Een nieuw bod dat hoger lag dan het bestaand bod. Bij dezen konden wij ook hier dit hoofdstuk afsluiten. Geen bezoekjes meer van mensen, geen terreur richting de kinderen om hun speelgoedjes telkens goed op te ruimen, geen onzekerheid meer… ons huis was verkocht. Op een week tijd… Aan bijna de vraagprijs…
Wij kunnen zo blij zijn als we zijn met dit huis, we kunnen zoveel zeggen als we willen dat we dit zo kunnen verkopen… Uiteindelijk moet iemand anders ook blij worden van dit huis en die iemand anders moet het ook wíllen kopen. Blijkbaar hadden we de situatie toch goed ingeschat. Afgelopen vrijdagochtend zaten we bij de notaris voor de start van het echte officiële weggetje en zo kunnen we nog een aantal maanden genieten van ONS huis, want dat is het nog even… Heel even dan. Case closed!
Onze familie 